Hayatımız, ana karakteri benliğimiz olan bir film şeridi, dinlediğimiz her şarkı da hayat filmimizin soundtrack’i gibi. Müzik her seferinde farklı karaktere bürünüyor hayat denilen süreçte, bazen zamanın içinden çıkıp hayatınıza girdiği kareyle inanılmaz uyumlu oluyor. Bazen bundan da ötesi oluyor, kendisi bir kare yaratıyor ve siz o karede ana karakter oluyorsunuz. Ama en ilginci konserler, çünkü konserler içinizdeki duygu dalgalarını yüzlerce insanla beraber kıyıdaki kayalara çarpabildiğiniz nadir zaman süreçlerini yaratırlar ve bu sahnelerde ana karakter siz değil, müziktir.
Nightwish, müziğin en güzel karaktere büründüğü gruplardan biri, kırılgan, gergin, duygulu, mutlu, üzgün, kızgın, sakin ve okyanusta kopan bir fırtınanın ardından bulutların arasından süzülen güneş ışıkları gibi güzel. Müziğin büründüğü bu karakter Nightwish’in, dalgalı okyanus resimleriyle bezenmiş, sağ tarafında kocaman bir çapa, sol tarafında da üzerinde “Ocean Soul” yazan bir teknenin bulunduğu muhteşem bir sahne dekorasyonla ifade ediliyor. Bunun yanında yapılan ateş şovları, yağdırılan konfetiler, temayla uyum sağlayan sıkça kullanılan mavi ışıklandırma ile bir ruh gibi müzik sahneye oyununu oynamaya geliyor. Önce bir Hans Zimmer klasiği “Crimson Tide” soundtrackinden notalara bürünüyor. Daha sonra muhteşem bir outroya sahip olan “7 Days To The Wolves”a dönüşüyor, “The Siren”da bizi notalarıyla büyülüyor, kızgınlığını “Romanticide”la gösteriyor. Outrosunun değiştirilip “Walking In The Air”in solosuyla birleştirildiği “Dead Boy’s Poem” ve ardından gelen en vurucu, en dürüst parça olan “The Poet and The Pendulum”la ruhunuzun en derine iniyor ve utanmadan bir oyuncak gibi oynuyor onlarla. “Nemo”da ambiyansa bir de düşen kar tanelerini ekliyor, Marco Hietala’nın su gibi akan vokalini kullanarak “The Islander”la deniz serinliğine dönüşüyor, aslında bir b-side olan ama albümdeki hiçbir şarkıdan geri kalmayan bir orkestra girişine sahip olan “Escapist”le karakterize olmaya devam ediyor. Sahnedeki 4 Fin ve 1 İsveçliyi bir kukla gibi kullanıyor hayat bulabilmek için, onlara çalmalarını emrediyor, bize de hissetmemizi. “Ghost Love Score”da saçlarınızla oynuyor, nefesinizi kesiyor. Ve tekrar sessizliğe dönüşmeden önce “Wish I Had An Angel”la son bir fırtına koparıyor ve hayatımızın başrolunü tekrar bize devrediyor.
Konserler ilginçtir, çünkü hayatınızın kontrolü, duyularınızla hissedebildiğiniz ama ne olduğunu bilmediğiniz, size ne yapacağından, nereye götüreceğinizden emin olmadığınız bir ruhun elindedir ve bu size iyi hissettirir. Tekrar hayatın ve gerçekliğin başrolüne geçmek ve kontrolü sağlamak ise en zorudur ve konser alanının kapılarından geçerken bir kaç kez derin nefes almanıza sebep olur...
Setlist:
1. Intro (Crimson Tide)
2. 7 Days To The Wolves
3. The Siren
4. Amaranth
5. Romanticide
6. Dead Boy’s Poem / Walking In The Air
7. The Poet And The Pendulum
8. Sahara
9. Nemo
10. The Islander
11. Escapist
12. Dark Chest of Wonders
-
13. Ghost Love Score
14. Wish I Had An Angel